цэ́павы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цэ́павы |
цэ́павая |
цэ́павае |
цэ́павыя |
| Р. |
цэ́павага |
цэ́павай
цэ́павае |
цэ́павага |
цэ́павых |
| Д. |
цэ́паваму |
цэ́павай |
цэ́паваму |
цэ́павым |
| В. |
цэ́павы (неадуш.)
цэ́павага (адуш.) |
цэ́павую |
цэ́павае |
цэ́павыя (неадуш.)
цэ́павых (адуш.) |
| Т. |
цэ́павым |
цэ́павай
цэ́паваю |
цэ́павым |
цэ́павымі |
| М. |
цэ́павым |
цэ́павай |
цэ́павым |
цэ́павых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цэп, -а, мн. цапы́, цапо́ў, м.
Прылада для малацьбы збожжа ручным спосабам, якая складаецца з доўгай палкі (цапільна) з прымацаваным да яе гужыкам драўлянага біча.
Малаціць у тры цапы.
|| прым. цэ́павы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цепно́йII (прил. к цеп) цэ́павы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)