Цэнта́ўр

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Цэнта́ўр
Р. Цэнта́ўра
Д. Цэнта́ўру
В. Цэнта́ўр
Т. Цэнта́ўрам
М. Цэнта́ўры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэнта́ўр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цэнта́ўр цэнта́ўры
Р. цэнта́ўра цэнта́ўраў
Д. цэнта́ўру цэнта́ўрам
В. цэнта́ўра цэнта́ўраў
Т. цэнта́ўрам цэнта́ўрамі
М. цэнта́ўры цэнта́ўрах

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэнта́ўр м., миф., астр. цента́вр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэнта́ўр, ‑а, м.

Уст. Тое, што і кентаўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Цэнтаўр

т. 17, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Цэнтаўр (сузор’е) 4/556—557 (укл.), 597, 598; 11/142

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цэнта́ўр

(лац. centaurus, ад гр. kentauros)

тое, што і кентаўр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цента́вр

1. миф. цэнта́ўр, -ра м.;

2. астр. Цэнта́ўр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

centaur

[ˈsentɔr]

n.

цэнта́ўр -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)