цэнзі́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цэнзі́ва |
цэнзі́вы |
| Р. |
цэнзі́вы |
цэнзі́ў |
| Д. |
цэнзі́ве |
цэнзі́вам |
| В. |
цэнзі́ву |
цэнзі́вы |
| Т. |
цэнзі́вай
цэнзі́ваю |
цэнзі́вамі |
| М. |
цэнзі́ве |
цэнзі́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
цэнзі́ва
(п.-лац. censiva, ад лац. census = перапіс)
спадчыннае сялянскае зямельнае трыманне ў сярэдневяковай Францыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)