цэ́нзарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэ́нзарскі цэ́нзарская цэ́нзарскае цэ́нзарскія
Р. цэ́нзарскага цэ́нзарскай
цэ́нзарскае		 цэ́нзарскага цэ́нзарскіх
Д. цэ́нзарскаму цэ́нзарскай цэ́нзарскаму цэ́нзарскім
В. цэ́нзарскі (неадуш.)
цэ́нзарскага (адуш.)		 цэ́нзарскую цэ́нзарскае цэ́нзарскія (неадуш.)
цэ́нзарскіх (адуш.)
Т. цэ́нзарскім цэ́нзарскай
цэ́нзарскаю		 цэ́нзарскім цэ́нзарскімі
М. цэ́нзарскім цэ́нзарскай цэ́нзарскім цэ́нзарскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэ́нзарскі це́нзорский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́нзарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цэнзара. Нарэшце, Вісарыён убачыў нумар сваёй партыйнай газеты без аніякага знаку цэнзарскага алоўка. Самуйлёнак. На цэнзарскім агні згарэў увесь тыраж перакладу «Пана Тадэвуша» А. Міцкевіча, які зрабіў В. Дунін-Марцінкевіч у 1859 годзе. Семашкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́нзар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая ажыццяўляе цэнзуру.

|| прым. цэ́нзарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

це́нзорский цэ́нзарскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cenzorski

цэнзарскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

censorial

[senˈsɔriəl]

adj.

цэ́нзарскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)