цэ́нзавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэ́нзавы цэ́нзавая цэ́нзавае цэ́нзавыя
Р. цэ́нзавага цэ́нзавай
цэ́нзавае		 цэ́нзавага цэ́нзавых
Д. цэ́нзаваму цэ́нзавай цэ́нзаваму цэ́нзавым
В. цэ́нзавы (неадуш.)
цэ́нзавага (адуш.)		 цэ́нзавую цэ́нзавае цэ́нзавыя (неадуш.)
цэ́нзавых (адуш.)
Т. цэ́нзавым цэ́нзавай
цэ́нзаваю		 цэ́нзавым цэ́нзавымі
М. цэ́нзавым цэ́нзавай цэ́нзавым цэ́нзавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэ́нзавы в разн. знач. це́нзовый;

~вая прамысло́васць — це́нзовая промы́шленность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́нзавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цэнзу, адпавядае патрабаванням цэнзу (у 2, 4 знач.). Цэнзавая сістэма. Цэнзавыя выбары. Цэнзавая прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнз, -у, м.

Умовы, якія дазваляюць асобе карыстацца тымі ці іншымі палітычнымі правамі.

Узроставы ц.

Выбарчы ц.

Адукацыйны ц.

|| прым. цэ́нзавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

це́нзовый цэ́нзавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cenzusowy

цэнзавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)