цэ́лік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прасцейшае прыцэльнае прыстасаванне на ствале зброі і на гарматных панарамах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́лік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цэ́лік цэ́лікі
Р. цэ́ліка цэ́лікаў
Д. цэ́ліку цэ́лікам
В. цэ́лік цэ́лікі
Т. цэ́лікам цэ́лікамі
М. цэ́ліку цэ́ліках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэ́лік м., воен. це́лик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́лік, ‑а, м.

Спец. Прасцейшае прыцэльнае прыстасаванне на ствале зброі і на гарматных панарамах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́лик воен. цэ́лік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

celownik

м.

1. грам. давальны склон;

2. вайск. прыцэл; цэлік;

3. спарт. лінія фінішу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)