цэзу́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэзу́рны цэзу́рная цэзу́рнае цэзу́рныя
Р. цэзу́рнага цэзу́рнай
цэзу́рнае		 цэзу́рнага цэзу́рных
Д. цэзу́рнаму цэзу́рнай цэзу́рнаму цэзу́рным
В. цэзу́рны (неадуш.)
цэзу́рнага (адуш.)		 цэзу́рную цэзу́рнае цэзу́рныя (неадуш.)
цэзу́рных (адуш.)
Т. цэзу́рным цэзу́рнай
цэзу́рнаю		 цэзу́рным цэзу́рнымі
М. цэзу́рным цэзу́рнай цэзу́рным цэзу́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэзу́рны лит., муз. цезу́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэзу́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да цэзуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэзу́ра, -ы, ж. (спец.).

1. У вершаскладанні: паўза, якая падзяляе радок на часткі.

Вялікая ц.

Малая ц.

2. Кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж дзвюма фразамі або завершанымі раздзеламі.

Ладавая ц.

|| прым. цэзу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цезу́рный цэзу́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)