цыя́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цыя́навы цыя́навая цыя́навае цыя́навыя
Р. цыя́навага цыя́навай
цыя́навае		 цыя́навага цыя́навых
Д. цыя́наваму цыя́навай цыя́наваму цыя́навым
В. цыя́навы (неадуш.)
цыя́навага (адуш.)		 цыя́навую цыя́навае цыя́навыя (неадуш.)
цыя́навых (адуш.)
Т. цыя́навым цыя́навай
цыя́наваю		 цыя́навым цыя́навымі
М. цыя́навым цыя́навай цыя́навым цыя́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыя́навы хим. циа́новый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыя́навы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да вытворных цыяну. Цыянавая кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыя́н, -у, м.

Бясколерны ядавіты газ з рэзкім горкім пахам, злучэнне вугляроду з азотам.

|| прым. цыя́навы, -ая, -ае і цыя́ністы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

циа́новый хим. цыя́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cyanic

[saɪˈænɪk]

adj.

цыя́навы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)