цыя́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цыя́н
Р. цыя́ну
Д. цыя́ну
В. цыя́н
Т. цыя́нам
М. цыя́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цыя́н, -у, м.

Бясколерны ядавіты газ з рэзкім горкім пахам, злучэнне вугляроду з азотам.

|| прым. цыя́навы, -ая, -ае і цыя́ністы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыя́н, -ну м., хим. циа́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыя́н, ‑у, м.

Бясколерны ядавіты газ з рэзкім пахам, які складаецца з азоту і вугляроду.

[Ад грэч. kyanos — цёмна-сіні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыян

т. 17, с. 157

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цыя́н м хім Zyán [Cyán] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сінеро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Тое, што і цыян.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

циа́н хим. цыя́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

синеро́д хим. сінеро́д, -ду м., цыя́н, род. цыя́ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cyjan, ~u

м. хім. цыян

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)