цытры́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цытры́навы цытры́навая цытры́навае цытры́навыя
Р. цытры́навага цытры́навай
цытры́навае		 цытры́навага цытры́навых
Д. цытры́наваму цытры́навай цытры́наваму цытры́навым
В. цытры́навы (неадуш.)
цытры́навага (адуш.)		 цытры́навую цытры́навае цытры́навыя (неадуш.)
цытры́навых (адуш.)
Т. цытры́навым цытры́навай
цытры́наваю		 цытры́навым цытры́навымі
М. цытры́навым цытры́навай цытры́навым цытры́навых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цытры́н, -у, м.

Мінерал, разнавіднасць горнага хрусталю жоўтага колеру.

|| прым. цытры́нны, -ая, -ае і цытры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

citric

[ˈsɪtrɪk]

adj.

цытры́навы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)