цытры́н, -у, м.

Мінерал, разнавіднасць горнага хрусталю жоўтага колеру.

|| прым. цытры́нны, -ая, -ае і цытры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цытры́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цытры́н
Р. цытры́ну
Д. цытры́ну
В. цытры́н
Т. цытры́нам
М. цытры́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цытры́н, -ну м., мин. цитри́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цытры́н, ‑у, м.

Мінерал, разнавіднасць горнага хрусталю жоўтага колеру.

[Лац. citrinus — лімонны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытрын

т. 17, с. 156

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цитри́н мин. цытры́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цытры́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цытры́на цытры́ны
Р. цытры́ны цытры́н
Д. цытры́не цытры́нам
В. цытры́ну цытры́ны
Т. цытры́най
цытры́наю		 цытры́намі
М. цытры́не цытры́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

citrine

[ˈsɪtrɪn]

1.

adj.

сьве́тла-жо́ўты, зеленава́та-жо́ўты

2.

n. Min.

цытры́н -у m., залаці́сты тапа́з

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)