цытро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цытро́н цытро́ны
Р. цытро́ну цытро́наў
Д. цытро́ну цытро́нам
В. цытро́н цытро́ны
Т. цытро́нам цытро́намі
М. цытро́не цытро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цытро́н, -у, м.

Вечназялёная субтрапічная цытрусавая расліна сямейства рутавых, а таксама падобныя на лімоны жоўтыя ці аранжавыя плады гэтай расліны.

|| прым. цытро́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цытро́н, -ну м., в разн. знач. цитро́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цытро́н, ‑у, м.

1. Вечназялёная субтрапічная цытрусавая расліна сямейства рутавых з буйнымі жоўтага ці аранжавага колеру пладамі, падобнымі на лімоны.

2. Плод гэтай расліны.

3. Сорт цукерак з памадкаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытрон

т. 17, с. 156

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цитро́н бот. цытро́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

citron

[ˈsɪtrən]

n.

цытро́н -у, -а m. (дрэ́ва й плод)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)