цыто́ліз

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цыто́ліз
Р. цыто́лізу
Д. цыто́лізу
В. цыто́ліз
Т. цыто́лізам
М. цыто́лізе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыто́ліз, -зу м., биол. цито́лиз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыто́ліз, ‑у, м.

Разбурэнне жывёльных і раслінных клетак, якое выражаецца ў іх поўным або частковым растварэнні.

[Ад грэч. kýtos — ёмішча, клетка і lýsis — разбурэнне, растварэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыто́ліз

(ад цыта- + -ліз)

разбурэнне жывёльных і раслінных клетак шляхам поўнага або частковага іх растварэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цито́лиз биол. цыто́ліз, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)