цы́пель, -я, мн. -і, -яў, м.

Востры, у форме кліна выступ на чым-н.

Ц. ключа.

|| прым. цы́пельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́пель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цы́пель цы́пелі
Р. цы́пеля цы́пеляў
Д. цы́пелю цы́пелям
В. цы́пель цы́пелі
Т. цы́пелем цы́пелямі
М. цы́пелі цы́пелях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цы́пель м.

1. о́стрый вы́ступ;

2. (у ключа) боро́дка ж.;

3. архит. серьга́ ж.;

4. (материи) клин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́пель, ‑я, м.

1. Востры канец чаго‑н., выступ у чым‑н. Цыпель ключа.

2. Клін матэрыі.

[Польск. cypel з ням. Ziepfel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́пель м.

1. (востры выступ) Zípfel m -s, -;

2. (у ключа) Schlüsselbart m -(e)s;

3. (з тканіны) Lasche f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цы́пель

(польск. cypel, ад ням. Zipfel)

востры клінападобны канец чаго-н., выступ у чым-н. (як напр. каса ў рацэ, клін матэрыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сы́пяль ’пясчаны астравок’ (Сл. ПЗБ). Да цыпель (гл.) пад уплывам сыпаць: сыпяль — пясок намыты (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

боро́дка ж.

1. баро́дка, -кі ж.;

2. (у ключа) цы́пель, -пля м., цы́плік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

серьга́ ж.

1. (украшение) завушні́ца, -цы ж.;

2. техн. по́чапка, -кі ж.;

3. архит. цы́пель, -пля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bit

I [bɪt]

n.

1) кава́лачак -ка m.; драбі́нка f.

2) informal 12 1/2 цэ́нтаў

two bits — 25 цэ́нтаў

six bits — 75 цэ́нтаў

a bit — кры́ху, крыху́

•

- a bit of a bore

- bit by bit

- bits and pieces

- do one’s bit

- every bit

- not a bit

II [bɪt]

1.

n.

1) ке́лзы pl. only; цу́гля f., часьце́й цу́глі pl. only.

2) лязо́ нажа́, вастрыё сьвярдзёлка

3) сьве́рдзел -ла m., ручны́ сьвярдзёлак -ка m.

4) цы́пель ключа́, во́стры вы́ступ у ключа́

2.

v.t.

1) цугля́ць, кілза́ць (каня́)

2) утаймо́ўваць, паўстры́мваць

•

- take the bit in one’s teeth

III [bɪt]

v., p.t. and p.p. of bite

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)