цыно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж.

Шчыльная плеценая рагожа з якога-н. грубага матэрыялу (лыка, трыснягу і пад.).

|| прым. цыно́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыно́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цыно́ўка цыно́ўкі
Р. цыно́ўкі цыно́вак
Д. цыно́ўцы цыно́ўкам
В. цыно́ўку цыно́ўкі
Т. цыно́ўкай
цыно́ўкаю		 цыно́ўкамі
М. цыно́ўцы цыно́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыно́ўка ж. цино́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыно́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Р мн. ‑новак; ж.

Шчыльная плеценая рагожа з суканых мачал, саломы, трыснягу. На вокнах — чыстыя фіранкі з старой бялізны, на падлозе — саламяныя цыноўкі. Маўр. У пакой праз сітняговыя плеценыя цыноўкі ледзь прабіваліся палоскі сонечнага святла. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыно́ўка ж. Bástmatte f -, -n, Bínsenmatte f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цино́вка цыно́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mata

ж. цыноўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тата́мі, нескл., н.

Цыноўка з саломы. // У спорце — пруткі дыван з сінтэтычных матэрыялаў для барацьбы дзю-до.

[Япон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bástmatte

f -, -n цыно́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bínsenmatte

f -, -n цыно́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)