цынера́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цынера́рыя цынера́рыі
Р. цынера́рыі цынера́рый
Д. цынера́рыі цынера́рыям
В. цынера́рыю цынера́рыі
Т. цынера́рыяй
цынера́рыяю		 цынера́рыямі
М. цынера́рыі цынера́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цынера́рыя ж., бот. цинера́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цынера́рыя, ‑і, ж.

Дэкаратыўная травяністая расліна сямейства складанакветных з серабрыста-шэрымі апушанымі лістамі.

[Ад лац. cinerarius — папялісты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынерарыя

т. 17, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цынера́рыя

(н.-лац. cinerarium, ад лац. cinerarius = папялісты)

травяністая расліна сям. складанакветных з буйным серабрыста-шэрым апушаным лісцем і рознакаляровымі кветкамі ў суквеццях, якая паходзіць з Канарскіх астравоў; вырошчваецца як дэкаратыўная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цинера́рия бот. цынера́рыя, -рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)