цыку́та, -ы, ДМ -ку́це, ж.

Ядавітая травяністая балотная ці вадзяная расліна сямейства парасонавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыку́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цыку́та
Р. цыку́ты
Д. цыку́це
В. цыку́ту
Т. цыку́тай
цыку́таю
М. цыку́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыку́та ж., бот. цику́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыку́та, ‑ы, ДМ ‑куце, ж.

Ядавітая травяністая балотная ці вадзяная расліна сямейства парасонавых. Травы розныя: валяр’ян, цыкута, святаяннік, а за імі, зусім у вадзе — трысцё, аер. Дубоўка.

[Ад лац. cicuta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыкута

т. 17, с. 144

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Цыкута 1/565; 8/105; 11/129, 524

- » - ядавітая 11/524—525 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цыку́та ж. бат. Schíerling m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цыку́та

(н.-лац. cicuta)

водна-балотная травяністая расліна сям. парасонавых з доўгачаранковым лісцем і дробнымі белымі кветкамі ў парасоніках, пашыраная пераважна ў Паўн. Амерыцы; на Беларусі трапляецца па берагах рэк і азёр, ускрайках балот, ядавітая.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цику́та бот. цыку́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЕХ,

гл. Цыкута.

т. 4, с. 132

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)