цукро́за, -ы, ж. (спец.).

Адзін з вугляводаў, які змяшчаецца ў цукраносных раслінах.

|| прым. цукро́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цукро́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цукро́за
Р. цукро́зы
Д. цукро́зе
В. цукро́зу
Т. цукро́зай
цукро́заю
М. цукро́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цукро́за ж., хим., биол. сахаро́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цукро́за, ‑ы, ж.

Спец. Адзін з вугляводаў, які змяшчаецца ў цукраносных раслінах (трыснягу, цукровых бураках і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Цукроза 2/349; 3/172, 521; 4/338; 11/124, 125

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цукроза

т. 17, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цукро́за

(ад цукар)

арганічнае злучэнне класа дыцукрыдаў, цукар, які змяшчаецца ў раслінах; у прамысловасці атрымліваецца з цукровага трыснягу і цукровых буракоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

sucrose [ˈsu:krəʊz] n. chem. цукро́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сахаро́за хим., биол. цукро́за, -зы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sacharoza

ж. цукроза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)