цно́тны, -ая, -ае.

Тое, што і цнатлівы.

|| наз. цно́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цно́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цно́тны цно́тная цно́тнае цно́тныя
Р. цно́тнага цно́тнай
цно́тнае		 цно́тнага цно́тных
Д. цно́тнаму цно́тнай цно́тнаму цно́тным
В. цно́тны (неадуш.)
цно́тнага (адуш.)		 цно́тную цно́тнае цно́тныя (неадуш.)
цно́тных (адуш.)
Т. цно́тным цно́тнай
цно́тнаю		 цно́тным цно́тнымі
М. цно́тным цно́тнай цно́тным цно́тных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цно́тны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і цнатлівы (у 1 знач.). Якуб Колас падае чыстыя высакародныя адносіны паміж героем аповесці і Алёнкай — разумнай, цнотнай дзяўчынкай. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

целому́дренный цнатлі́вы, цно́тны, няві́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kéusch

a цнатлі́вы, цно́тны, няві́нны; сарамлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chaste [tʃeɪst] adj.

1. fml цно́тны, цнатлі́вы, няві́нны

2. fml перан. про́сты (густ), стро́гі (стыль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chaste

[tʃeɪst]

adj.

1) цно́тны, цнатлі́вы, няві́нны; чы́сты, чэ́сны

2) прысто́йны, сьці́плы

3) Figur. про́сты (у сты́лі, гу́сьце), няшма́т аздо́блены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

honest

[ˈɑ:nəst]

adj.

1) сумле́нны, добрасумле́нны

2) сумле́нна здабы́ты (пра прыбы́так)

3) шчы́ры, адкры́ты

an honest face — шчы́ры твар

4) чы́сты; до́бры, непадро́блены (тава́р)

5) Archaic цно́тны, цнатлі́вы; няві́нны, мара́льна чы́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Све́жы ‘які не страціў сваіх натуральных якасцей’, ‘халаднаваты, досыць халодны’, ‘які не быў у выкарыстанні, ва ўжыванні’ (ТСБМ, Ласт., Бяльк., ТС), ‘новы; нетутэйшы’ (валож., красл., паст., Сл. ПЗБ). Укр. сві́жий, рус. све́жий, стараж.-рус. свѣжь, польск. świeży, чэш. літар. svěží (з польск. — Махэк₂, 596), славац. svieži, славен. svê̥ž (з рус. — Сной₁, 623), балг. свеж (мабыць, з рус. — БЕР, 6, 536), макед. свеж, ст.-слав. свежь. Прасл. *svěžь. І.‑е. адпаведнікі: гоц. swikns ‘чысты, цнотны’, ст.-ісл. sykn ‘нявінны’, літ. sveĩkas ‘здаровы’ (Траўтман, 294; Mikala, IF, 23, 126). Лат. svaigs ‘свежы’ лічыцца пераўтварэннем славянскага *svěžь (Мюленбах-Эндзелін, 3, 1141; Фрэнкель, 1044; Скок, 3, 373). Сной₁ (623) узводзіць да і.-е. *su̯oi̯gh‑io‑ ‘вільготны, не засушаны’. Махэк₂ (там жа) параўноўвае славянскія словы з лац. vigere ‘быць поўным жыцця’. Агляд літ-ры гл. яшчэ Фасмер, 3, 571. Борысь (623) і.-е. праформу лічыць пашырэннем і.-е. *su̯ei̯‑ ‘згінаць, круціць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clean​1 [kli:n] adj.

1. чы́сты; аха́йны;

clean habits аха́йнасць;

clean hands чы́стыя ру́кі;

keep oneself clean быць аха́йным;

keep one’s house clean трыма́ць дом у чысціні́/чыстаце́

2. све́жы, які́ не быў у карыста́нні;

clean clothes све́жая во́пратка;

a clean page чы́стая старо́нка

3. дабрачы́нны, дабрадзе́йны, цнатлі́вы, цно́тны;

lead a clean life жыць дабрачы́нна

4. сумле́нны, праўдзі́вы;

a clean fight сумле́нная барацьба́

5. прысто́йны;

clean jokes прысто́йныя жа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)