цнатлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цнатлі́вы цнатлі́вая цнатлі́вае цнатлі́выя
Р. цнатлі́вага цнатлі́вай
цнатлі́вае		 цнатлі́вага цнатлі́вых
Д. цнатлі́ваму цнатлі́вай цнатлі́ваму цнатлі́вым
В. цнатлі́вы (неадуш.)
цнатлі́вага (адуш.)		 цнатлі́вую цнатлі́вае цнатлі́выя (неадуш.)
цнатлі́вых (адуш.)
Т. цнатлі́вым цнатлі́вай
цнатлі́ваю		 цнатлі́вым цнатлі́вымі
М. цнатлі́вым цнатлі́вай цнатлі́вым цнатлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цнатлі́вы, -ая, -ае.

1. Які зберагае, захоўвае высокую мараль і чысціню чалавечых адносін.

Ц. юнак.

2. Які не страціў нявіннасці.

|| наз. цнатлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цнатлі́вы неви́нный, целому́дренный, де́вственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цнатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Маральна чысты; строгі ў маральных адносінах. Цнатлівыя пападзянкі выслухалі з цікавасцю дзякова паведамленне. Колас. На месца санітара.. [Тапурыя] паставіў прыгожую і цнатлівую князёўну з старадаўняга роду. Самуйлёнак. // Сарамлівы; далікатны. Эх, маладосць, маладосць! Якая ты няўрымслівая і смелая там, дзе трэба ісці на злом галавы — у баі і ў працы. І якая ты баязлівая, цнатлівая ў чалавечых пачуццях, ты іх чамусьці часам хаваеш ад самое сябе. Сабаленка. Дый шчасце не любіць, каб пра яго ведалі многія, яно цнатлівае да палахлівасці. Сачанка.

2. Які не страціў нявіннасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цнатлі́вы keusch; únberührt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цнатлі́вы

(польск. cnotliwy)

1) строгі ў маральных адносінах;

2) які не страціў нявіннасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цно́тны, -ая, -ае.

Тое, што і цнатлівы.

|| наз. цно́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

целому́дренный цнатлі́вы, цно́тны, няві́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

де́вственник няві́ннік, -ка м., цнатлі́вы, -вага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няві́нны, -ая, -ае.

1. Маральна чысты, бязгрэшны.

Нявіннае дзіця.

2. Наіўны, прастадушны.

Нявінныя словы.

3. Бяскрыўдны, бясшкодны.

Нявіннае какецтва.

4. Цнатлівы.

5. Тое, што і невінаваты.

|| наз. няві́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)