церушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цяру́шыцца; незак.

1. Сыпацца, пакрысе рассыпацца.

З шчылін столі церушыўся пясок.

2. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

церушы́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. цяру́шыцца цяру́шацца
Прошлы час
м. церушы́ўся церушы́ліся
ж. церушы́лася
н. церушы́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

церушы́цца несов.

1. сы́паться, труси́ться;

2. (о дожде) мороси́ть, кра́пать, накра́пывать; (о снеге) пороши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

церушы́цца, цярушыцца; незак.

1. Не густа сыпацца, рассыпацца. Ну і пайшла ж весялуха, аж захісталася Язэпішына хата і скрозь шчыліны ў столі пачала церушыцца кастрыца. Сяркоў. Іголкі на .. [соснах] былі дробныя, растапыраныя; жаўцелі і церушыліся на мох. Пташнікаў.

2. Ісці (пра дробны снег, дождж); імжэць. Снег ужо не падаў, як раней, а церушыўся дробным, калючым пылам. Асіпенка. / у вобразным ужыв. Цярушыцца сцежкай імглістай Сутоннага змроку парча. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

церусі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цяру́сіцца; незак. (разм.).

Тое, што і церушыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

церусі́цца несов., см. церушы́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парушы́цца несов., страд., см. церушы́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prószyć się

незак. церушыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

труси́ться несов., прост.

1. (сыпаться, рассыпаться от тряски) церушы́цца, расцяру́швацца;

2. (дрожать, трястись от холода и т. п.) дрыжа́ць, трэ́сціся, калаці́цца;

3. страд. церушы́цца, парушы́цца, сы́пацца; см. труси́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імга́, ‑і, ДМ імзе, ж.

Абл. Імгла. Дробны дожджык церушыцца аднекуль зверху. Дождж не дождж, а так нейкая дажджлівая імга. Лынькоў. А туман, імга пустая Цяжка звісла над сялом. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)