це́мрань

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. це́мрань
Р. це́мрані
Д. це́мрані
В. це́мрань
Т. це́мранню
М. це́мрані

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

це́мрань, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і цемра (у 1 знач.). Бразнула пад Астапавай рукой клямка каліткі, спрытна намацаная ім у цемрані ночы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ciemność

ciemnoś|ć

ж. цемната, цемра, цемрадзь, цемрань, цямнота;

w ~ci — у цемры;

~ci egipskie — апраметная цемра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gloom

[glu:m]

1.

n.

1)

а) змро́чнасьць, пану́расьць f.

б) марко́та f., сум -у, сму́так -ку m., жу́рба f., змро́чны настро́й

2) це́мра, це́мрадзь, це́мрань, це́мень, цьма f.

3) змро́чнае ме́сца, мо́рак, змрок -у m.

4) прыгне́чаны вы́гляд

2.

v.i.

1) цямне́ць; засмуча́цца

2) чу́цца прыгне́чаным або́ няшча́сным

3) мець сму́тны, марко́тны або́ змро́чны вы́гляд

3.

v.t.

1) засмуча́ць, прыгнята́ць, рабі́ць змро́чным

2) прадстаўля́ць што ў цёмных фа́рбах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цемра, цемната, цямнота, цемень, цем, цемрадзь, цьма, морак, змрок, змрочнасць; поцемкі, прыцемкі, суцемкі (мн.); цемрыва, цемрань, цемрыня, цямрыца, цямрэча (разм.); мрок, памрока, сутонне, суценне, сутонь (абл.); чарната (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)