Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
целяпе́нь, ‑пня, м.
Разм. Нязграбны, нехлямяжы чалавек. Хіба ж мала ў горадзе хлопцаў? Ды і не такіх, як я, целяпнёў, а хлопцаў — адарві ды падай.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
целяпе́ньм.разм. ein schwérfálliger [plúmper, úngeschickter] Mensch
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
fafuła
ж. расцяпа, разявака, цюхцяй, целяпень, цяцера
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ацу́пак ’абрубак, палена; маларослы таўсцячок, целяпень’ (Грыг.), ’таўсцячок’ (Нас.), ацопак ’цяльпук’ (Ян.), укр.оцупок, оцупалок ’абрубак, бервяно, палена’, рус.дан.оцупок ’абрубак, калода’, польск.ocupek ’невялікі кавалак дрэва або чаго іншага, тоўсты і плоскі або круглы; чалавек такой формы’ (з украінскай). Ад гукапераймальнага цуп або цоп, што перадаюць рэзкае падзенне або раптоўны ўдар; да семантыкі параўн. целяпе́нь ’круглы абрубак; непаваротлівы, няспрытны чалавек’ ад гукапераймальнага цялеп//цялёп, што адлюстроўвае падзенне, матлянне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лепяшы́ла, жытк.лепешьіло ’целяпень’ (ТС). Відавочна, з лепеха, якое ў гаворках Тураўшчыны азначае ’аер, Acorus calamus L.’, ’маннік вялікі, Glyceria L.’ і іншыя расліны, раскідзісты корань якіх цяжэйшы за верхнюю частку расліны. Да ляпеха (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Тарбе́не, торбе́не н. р. ’целяпень’ (ТС). Ад торба (гл.) з семантыкай ’маларухомы, тоўсты чалавек’ і рэдкай суфіксацыяй, параўн. разявеня ’разявака’ (гл. разява). Адносна магчымага балтыйскага ўплыву ва ўтварэннях на ‑еня гл. Лаўчутэ, Лекс. балтызмы, 20.