цвінта́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цвінта́рны цвінта́рная цвінта́рнае цвінта́рныя
Р. цвінта́рнага цвінта́рнай
цвінта́рнае		 цвінта́рнага цвінта́рных
Д. цвінта́рнаму цвінта́рнай цвінта́рнаму цвінта́рным
В. цвінта́рны (неадуш.)
цвінта́рнага (адуш.)		 цвінта́рную цвінта́рнае цвінта́рныя (неадуш.)
цвінта́рных (адуш.)
Т. цвінта́рным цвінта́рнай
цвінта́рнаю		 цвінта́рным цвінта́рнымі
М. цвінта́рным цвінта́рнай цвінта́рным цвінта́рных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цвінта́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Двор, агароджанае месца вакол царквы, касцёла, дзе выконваюцца розныя царкоўныя абрады і хаваюць некаторых царкоўных служыцеляў.

На цвінтары раслі векавыя ліпы.

Прыкасцельны ц.

|| прым. цвінта́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)