цвы́рканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. цвы́рканне
Р. цвы́ркання
Д. цвы́рканню
В. цвы́рканне
Т. цвы́рканнем
М. цвы́рканні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цвы́рканне ср.

1. чири́канье;

2. стре́кот м., стрекота́ние, стрекотня́ ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвы́рканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цвыркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Павольна плывуць над лугам белыя маленькія парасончыкі, з кароткім цвырканнем мільгаюць ластаўкі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра некаторых птушак і насякомых).

2. Ліцца струменьчыкамі.

Пад нагамі хлюпала і цвыркала тонкімі струменьчыкамі вада.

|| аднакр. цвы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. цвы́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tweet​1 [twi:t] n. шчабята́нне; цыры́канне, цвы́рканне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чили́канье цвы́рканне, -ння ср., ці́ўканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чири́канье цыры́канне, -ння ср., цвы́рканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

świergot

м. шчэбет, цвырканне, цырыканне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ćwierkanie

н. цырыканне, цвырканне, шчабятанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ćwierk, ~u

м. цырыканне; цвырканне; шчабятанне; стракатанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)