ца́цачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ца́цачніца ца́цачніцы
Р. ца́цачніцы ца́цачніц
Д. ца́цачніцы ца́цачніцам
В. ца́цачніцу ца́цачніц
Т. ца́цачніцай
ца́цачніцаю		 ца́цачніцамі
М. ца́цачніцы ца́цачніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ца́цачніца ж., разг. игру́шечница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ца́цачніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да цацачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́цачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які вырабляе цацкі.

|| ж. ца́цачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

игру́шечница ца́цачніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)