ца́цачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які вырабляе цацкі.

|| ж. ца́цачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ца́цачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ца́цачнік ца́цачнікі
Р. ца́цачніка ца́цачнікаў
Д. ца́цачніку ца́цачнікам
В. ца́цачніка ца́цачнікаў
Т. ца́цачнікам ца́цачнікамі
М. ца́цачніку ца́цачніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ца́цачнік м., разг. игру́шечник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ца́цачнік, ‑а, м.

Разм. Майстар, які вырабляе цацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

игру́шечник ца́цачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ца́цачніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да цацачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)