цапу́-лапу́, прысл. (разм.).

Спехам, абы-як.

Работа зроблена цапу-лапу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цапу́-лапу́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
цапу́-лапу́ - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цапу́-лапу́ нареч., разг. второпя́х, на́спех

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цапу́-лапу́, прысл.

Разм. Спехам. [Кісяленка:] — Трэба тут без спеху, з пачуццём, толкам і расстаноўкаю. А вы цапу-лапу — і няма! Так можна ўвесь бохан злопаць і не адчуць смаку. С. Александровіч. // Пра хуткае і неахайнае выкананне якой‑н. работы. Спярша сядзіць рукі склаўшы, а пасля ўжо цапу-лапу. Янкоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цапу́-лапу́ прысл in der Éile, in größter Hast; überstǘrzt, Hals über Kopf

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хапу́-лапу́ прысл разм гл цапу-лапу

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hastily

[ˈheɪstɪli]

adv.

1) сьпе́хам, насьпе́х; ху́тка, бо́рзда

2) неабду́мана, неразва́жліва, на ху́ткую руку́; пасьпе́шліва, цапу́ -лапу́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зло́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. зніж. З’есці што‑н. — Э, бацька, не ўмееце вы па-лагернаму есці, — адказаў Кісяленка.. — Трэба тут без спеху, з пачуццём, толкам і расстаноўкаю. А вы цапу-лапу і няма! Так можна ўвесь бохан злопаць і не адчуць смаку... С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)