цаге́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цаге́льніца |
цаге́льніцы |
| Р. |
цаге́льніцы |
цаге́льніц |
| Д. |
цаге́льніцы |
цаге́льніцам |
| В. |
цаге́льніцу |
цаге́льніц |
| Т. |
цаге́льніцай
цаге́льніцаю |
цаге́льніцамі |
| М. |
цаге́льніцы |
цаге́льніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цаге́льніца, ‑а, ж.
Жан. да цагельнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цаге́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).
Рабочы, які працуе на цагельні.
|| ж. цаге́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)