хія́тус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хія́тус хія́тусы
Р. хія́туса хія́тусаў
Д. хія́тусу хія́тусам
В. хія́тус хія́тусы
Т. хія́тусам хія́тусамі
М. хія́тусе хія́тусах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

hiatus [haɪˈeɪtəs] n.

1. прабе́л, про́пуск

2. ling. хія́тус, зія́нне, зе́ўранне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)