хіта́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хіта́ю |
хіта́ем |
| 2-я ас. |
хіта́еш |
хіта́еце |
| 3-я ас. |
хіта́е |
хіта́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
хіта́ў |
хіта́лі |
| ж. |
хіта́ла |
| н. |
хіта́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
хіта́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хіта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Рабіць лёгкія рухі чым‑н. (звычайна галавой). Незнаёмец, трохі збянтэжаны, стаяў, шырока расставіўшы ногі, у баку ад дзвярэй і, усміхаючыся, хітаў, хітаў галавою. Сачанка. / Пра жывёл. Конь спацелы натужна Галавою хітае... Век загонамі кружым — І не знаем вяртання. Зуёнак. Сядзіць касы на лініі і вушкамі хітае. Масарэнка.
2. што. Ківаючы, рабіць хісткім, расхістваць. [Андрэй і Лаўрэн] браліся за корч, выварочвалі яго з кучы, хіталі туды-сюды, правяраючы, ці не чапляецца за што, разгушквалі і кідалі за плот. Кудравец.
3. каго. Калыхаць, гушкаць (дзіця). [Пелюхава жонка] павярнулася, падалася.., хітаючы дзіця на тоўстых руках, у суседнюю бакоўку. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
захіта́ць
‘пачаць хітаць - дзьмучы, хістаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
захіта́ю |
захіта́ем |
| 2-я ас. |
захіта́еш |
захіта́еце |
| 3-я ас. |
захіта́е |
захіта́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
захіта́ў |
захіта́лі |
| ж. |
захіта́ла |
| н. |
захіта́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
захіта́й |
захіта́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
захіта́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)