хі́мік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне хіміі, а таксама работнік хімічнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хі́мік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хі́мік хі́мікі
Р. хі́міка хі́мікаў
Д. хі́міку хі́мікам
В. хі́міка хі́мікаў
Т. хі́мікам хі́мікамі
М. хі́міку хі́міках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хі́мік м. хи́мик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́мік, ‑а, м.

1. Спецыяліст у галіне хіміі.

2. Работнік хімічнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́мік м. Chémiker m -s, -;

хі́мік-нафтаві́к Érdölchemiker m, Petrólchemiker m;

хі́мік-арга́нік Orgániker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хі́мік

(ад хімія)

спецыяліст у галіне хіміі, а таксама работнік хімічнай прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

«Чырвоны хімік» (з-д, Гомель) 3/544

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хи́мик хі́мік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хімі́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да хімік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chemik

м. хімік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)