хі́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. хі́ласць
Р. хі́ласці
Д. хі́ласці
В. хі́ласць
Т. хі́ласцю
М. хі́ласці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хі́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць хілага; слабасць, хваравітасцю

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́ласць ж. Kränklichkeit f -, Schwächlichkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хі́лы, -ая, -ае (разм.).

Слабы, хваравіты.

Хілае дзіця.

Хілая расліна.

|| наз. хі́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Síechtum

n -(e)s вя́ла цяку́чая хваро́ба; хвараві́тасць, хі́ласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wątłość

ж. кволасць; хіласць; слабасць; слабы склад цела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тщеду́шие ср., тщеду́шность ляда́часць, -ці ж., ляда́шчасць, -ці ж., хі́ласць, -ці ж., кво́ласць, -ці ж., няду́жасць, -ці ж., шчу́пласць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)