ху́тацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ху́таюся ху́таемся
2-я ас. ху́таешся ху́таецеся
3-я ас. ху́таецца ху́таюцца
Прошлы час
м. ху́таўся ху́таліся
ж. ху́талася
н. ху́талася
Загадны лад
2-я ас. ху́тайся ху́тайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ху́таючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ху́тацца несов. ку́таться, заку́тываться, уку́тываться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ху́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Старанна ўхутвацца ў што‑н., добра ўкрывацца. Адвыкшы ад свежага паветра, Рыгор зябка хутаўся ў каўнер кажуха. Крапіва. Дачка засмяялася, хутаючыся ў халат і па-дзіцячаму, кулачком, праціраючы заспаныя вочы. Шамякін. Людзей было небагата, тыя, хто заходзіў на прычал, хуталіся ў каўняры, хаваліся пад парасоны і неўзабаве сыходзілі. Мележ. // перан. Густа пакрывацца (туманам, імглой і пад.). Непрывабная сцюдзёная далячынь хуталася ў тумане. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ху́тацца sich éinhüllen, sich éinmumme(l)n, sich éinwickeln;

ху́тацца ў ху́стку sich in ein Tuch hüllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ху́таць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

Старанна закручваць, загортваць у што-н., добра ўкрываць.

Х. дзіця ў коўдрачку.

|| зак. заху́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| звар. ху́тацца, -таюся, -таешся, -таецца; зак. заху́тацца, -таюся, -таешся, -таецца.

|| наз. ху́танне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́таться ху́тацца, заху́твацца, захіна́цца; укру́чвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

drape [dreɪp] v. драпірава́ць;

drape a cloak over one’s shoulders ху́тацца ў плашч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

muffle

[ˈmʌfəl]

1.

v.t.

1) ху́таць, заху́тваць; захіна́ць

2) to muffle oneself — ху́тацца, заху́твацца, захіна́цца

3) глушы́ць, заглуша́ць (гук)

2.

n.

заглу́шаны гук

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

muffle [ˈmʌfl] v.

1. глушы́ць, прыглу́шваць (пра гукі);

muffled voices прыглу́шаныя галасы́

2. ху́таць, заху́тваць; захіна́ць;

She muffled the child up in a blanket. Яна захутала дзіця ў коўдру;

muffle oneself ху́тацца, заху́твацца; захіна́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)