ху́танне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ху́танне
Р. ху́тання
Д. ху́танню
В. ху́танне
Т. ху́таннем
М. ху́танні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ху́танне ср. ку́танье, уку́тывание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ху́таць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

Старанна закручваць, загортваць у што-н., добра ўкрываць.

Х. дзіця ў коўдрачку.

|| зак. заху́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| звар. ху́тацца, -таюся, -таешся, -таецца; зак. заху́тацца, -таюся, -таешся, -таецца.

|| наз. ху́танне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)