хунху́з
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хунху́з |
хунху́зы |
| Р. |
хунху́за |
хунху́заў |
| Д. |
хунху́зу |
хунху́зам |
| В. |
хунху́за |
хунху́заў |
| Т. |
хунху́зам |
хунху́замі |
| М. |
хунху́зе |
хунху́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хунху́з, ‑а, м.
Удзельнік шайкі бандытаў, грабежнікаў (у феадальна-буржуазным Кітаі).
[Кіт.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)