хуліганнё, -я́, н., зб. (разм.).

Хуліганы.

Сабралася адно х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хуліганнё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. хуліганнё́
Р. хулігання́
Д. хуліганню́
В. хуліганнё́
Т. хуліганнём
М. хуліганні́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хуліганнё собир., ср., разг. хулиганьё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хуліганнё, ‑я, н., зб.

Разм. Хуліганы. [Галіна:] «Ён жа .. [Толік] дружыннік і рознае хуліганнё і наогул усялякая погань баіцца яго як агню». Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хулига́ньё собир., разг. хуліганнё, -ння́ ср., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

łobuzeria

ж. зборн. хуліганнё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chuliganeria

ж. зборн. хуліганнё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chuligaństwo

н.

1. хуліганства;

2. зборн. хуліганнё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)