хрыпата́, -ы́, ДМ -паце́, ж.

Наяўнасць хрыпу ў голасе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрыпата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. хрыпата́
Р. хрыпаты́
Д. хрыпаце́
В. хрыпату́
Т. хрыпато́й
хрыпато́ю
М. хрыпаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хрыпата́ ж. хрипота́, хри́плость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрыпата́, ‑ы, ДМ ‑паце, ж.

1. Сіпласць, адсутнасць чыстаты голасу. Толькі недалёка ціха булькала крынічка і да хрыпаты надрываўся недзе драч. Ваданосаў. У крыклівым голасе заўжды хрыпата будзе, ён не чысты. Сапраўдны паэт не крычыць. Галавач.

2. Хрыпенне, хрып. Спыняўся [сабака] на момант, каб набраць паветра ў лёгкія і ўцягваў яго з хрыпатою. Крапіва. Тут жа прабіў Шклянкаў насценны гадзіннік шэсць, без хрыпаты, чыста, быццам разумеючы, што на дварэ канец лютага і на парозе вясна. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрыпата́ ж Héiserkeit;

крыча́ць да хрыпаты sich héiser schréien*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ахры́пласць, ‑і, ж.

Уласцівасць ахрыплага; хрыпата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

охри́плость ахры́пласць, -ці ж., хрыпата́, -ты́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хри́плость хры́пласць, -ці ж., хрыпата́, -ты́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрипота́ хрыпата́, -ты́ ж.; хры́пка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Héiserkeit

f - хрыпата́, хры́пласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)