хрыбе́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Пазваночнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрыбе́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хрыбе́тнік хрыбе́тнікі
Р. хрыбе́тніка хрыбе́тнікаў
Д. хрыбе́тніку хрыбе́тнікам
В. хрыбе́тнік хрыбе́тнікі
Т. хрыбе́тнікам хрыбе́тнікамі
М. хрыбе́тніку хрыбе́тніках

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хрыбе́тнік, ‑а, м.

Разм. Пазваночнік. У .. [жонкі Петрыка Лося] не гнуўся хрыбетнік, і паласкалі ёй бялізну, закідвалі грады, бялілі палотны, пралі і ткалі ў аддзяку за пазычанае маладзейшыя суседкі. Навуменка. — Чалавеку.. [рысь] на карак скача, як жывёле, ломіць хрыбетнік. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vertebral column

сьпі́нны хрыбе́т, хрыбе́тнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spinal column

хрыбе́тнік -а m., хрыбе́т-та́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Па́цеж, пицеч ’прамывіна ў лёдзе на стрыжні ракі’ (ТС). З польск. pacierz ’хрыбетнік’. Другое слова пацеч аформлена пад уздзеяннем народнай этымалогіі да цячы, параўн. рус. течь (назоўнік).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kręgosłup

м.

1. анат. пазваночнік, хрыбетнік;

2. перан. аснова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pacierzowy

pacierzow|y

анат. пазваночны; хрыбетнікавы;

rdzeń ~y — спінны мозг;

stos ~y — пазваночнік; хрыбетнік;

kość ~a — пазванок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

spine

[spaɪn]

n.

1) хрыбе́тнік -а m., хрыбе́т-та́ m.

2) Figur. адва́га, рашу́часьць f.

3) це́рнь -я m., калю́чка f.

4) Zool. го́лка f. (у во́жыка)

5) сьпі́нка кні́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stek, ~u

I м.

1. заал. клаака;

stek grzbietowy — хрыбетнік;

2. перан. нагрувашчванне; мноства; маса;

stek kłamstw — суцэльная хлусня;

stek wyzwisk — град лаянкі;

stek nieczystości — клаака; звалка нечыстот

II м. кул.

стэк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)