Verbum

анлайнавы слоўнік

хру́станне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хру́станне ср. хруст м.; см. хру́стаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хру́станне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. хрустаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хру́стаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць гукі, падобныя на хруст.

Х. пальцамі.

|| аднакр. хру́снуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хру́станне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chrupanie

н. хруст, хрустанне, хрумстанне, храбусценне, храбустанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хруп^I м., разг. хруст, род. хру́сту м., хру́станне, -ння ср., храбусце́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хру́панье

1. хрусце́нне, -ння ср., хру́станне, -ння ср., храбусце́нне, -ння ср.;

2. хру́мстанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хруст м.

1. хруст, род. хру́сту м.; (производимый кем-л.) хрусце́нне, -ння ср., храбусце́нне, -ння ср.;

2. храбуста́нне, -ння ср., хру́станне, -ння ср.;

3. хру́мстанне, -ння ср.; см. хрусте́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)