хру́мст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. хру́мст
Р. хру́мсту
Д. хру́мсту
В. хру́мст
Т. хру́мстам
М. хру́мсце

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хрумст, ‑у, М ‑сце, м.

Хруст, трэск. Віця паднёс, [пясок] да мікрафона і пацёр у далонях. Хрумсту не было. Шыцік. Убачыў [Гарэнка] у абед, як Юрка гэты з хрумстам аплятае салёныя [а]гурочкі, такія пругкія, сакаўныя. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хруст, хрумст м разм Knírschen n -s, Geknírsche n -s; Knácken n -s (напр костак)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Knicks

m -es, -e

1) рэвера́нс, кні́ксен

2) трэск, хрумст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)