хро́місты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хро́місты хро́містая хро́містае хро́містыя
Р. хро́містага хро́містай
хро́містае		 хро́містага хро́містых
Д. хро́містаму хро́містай хро́містаму хро́містым
В. хро́місты (неадуш.)
хро́містага (адуш.)		 хро́містую хро́містае хро́містыя (неадуш.)
хро́містых (адуш.)
Т. хро́містым хро́містай
хро́містаю		 хро́містым хро́містымі
М. хро́містым хро́містай хро́містым хро́містых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хро́місты хим. хро́мистый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хро́місты, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае ў сабе хром (у 1 знач.), з дамешкай хрому. Хромісты жалязняк,

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хром, -у, м.

1. Хімічны элемент, цвёрды метал светла-шэрага колеру.

2. Род мінеральнай жоўтай фарбы.

3. Сорт мяккай тонкай скуры.

|| прым. хро́місты, -ая, -ае (да 1 знач.) і хро́мавы, -ая, -ае (да 3 знач.).

Хромавы абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Хромісты жалязняк 5/297, гл. Храміт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хро́мистый хро́місты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храмі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Мінерал цёмнага колеру, які ўтрымлівае ў сабе хром і жалеза; хромісты жалязняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chromowy

chromow|y

1. хромавы; хромісты;

2. хромавы;

skóra ~a — хромавая скура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)