хра́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хра́пка хра́пкі
Р. хра́пкі хра́пак
Д. хра́пцы хра́пкам
В. хра́пку хра́пкі
Т. хра́пкай
хра́пкаю		 хра́пкамі
М. хра́пцы хра́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хра́пка ж. кочеры́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хра́пка ​1, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Памянш.-ласк. да храпа ​1.

хра́пка ​2, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Ствол качана капусты без лістоў. Рая адышла да каровы і хацела гнаць яе дамоў, але карова прагна хапала капуснае лісце, з хрумстаннем згрызала храпкі і ісці дамоў не хацела. Шамякін. Дзеда тузанула, ён закруціўся на месцы, ухапіўся за твар і павольна пачаў асядаць на цвёрдую граду з мёрзлымі храпкамі ссечанай капусты. Грахоўскі. Ён [Васіль] можа ля дзвярэй сядзець спакойна і хрумстаць белыя тугія храпкі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хра́пка ж Strunk m -(e)s, Strünke, Kóhlstrunk m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кочеры́га, кочеры́жка хра́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stalk​1 [stɔ:k] n.

1. сцябло́; чарано́к; пладано́жка

2. но́жка (кілішка);

a cabbage stalk качары́жка, хра́пка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скучуры́жыцца ‘акачурыцца’ (Бяльк.). Ад *кучурыга, параўн. рус. кочеры́га ‘качан, храпка’ па мадэлі акачурыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сарду́шка ’храпка’ (трак., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка (4, 369) параўноўваюць з літ. šerdis ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kóhlstrunk

m -(e)s, -strünke (капу́сная) хра́пка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Strunk

m -es, Strünke

1) сцябло́

2) хра́пка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)