храма́ты, ед. храма́т, -ту м., хим. хрома́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храма́ты, ‑аў; адз. храмат, ‑а, М ‑маце, м.

Солі хромавай кіслаты, афарбаваныя ў жоўты колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храматы

т. 17, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

храма́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. храма́т храма́ты
Р. храма́ту храма́таў
Д. храма́ту храма́там
В. храма́т храма́ты
Т. храма́там храма́тамі
М. храма́це храма́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

біхрама́ты

(ад бі- + храматы)

тое, што і дыхраматы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыхрама́ты

(ад ды- + храматы)

солі дыхромавай кіслаты, моцныя акісляльнікі; выкарыстоўваюцца як кампаненты выбуховых рэчываў, дубільнікі ў гарбарнай прамысловасці і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)