хо́днік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хо́днік хо́днікі
Р. хо́дніка хо́днікаў
Д. хо́дніку хо́днікам
В. хо́днік хо́днікі
Т. хо́днікам хо́днікамі
М. хо́дніку хо́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́днік м., обл., см. тратуа́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́днік, ‑а, м.

Разм.

1. Тое, што і тратуар. Вуліца была гладка забрукавана, а ходнікі выкладзены бетоннымі плітамі. Машара.

2. Тое, што і палавік. [Маці:] — [Святланка] да мяне прыскочыць, бывала, дык перакусіць з дарогі не паспее, а ўжо і падлогу ператрэ, і ходнікі выб’е, і падворак падмяце. Гіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́днік м

1. абл (на падлозе) Läufer m -s, -;

2. разм (тратуар) Fúßweg m -(e)s, -e, Bürgersteig m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тротуа́р тратуа́р, -ра м., хо́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хадні́к м гл ходнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ábtreter

m -s, - хо́днік, палаві́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Béttvorleger

m -s, - хо́днік [дывано́к] пе́рад ло́жкам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sidewalk

[ˈsaɪdwɔk]

n.

хо́днік, тратуа́р -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

footway

[ˈfʊtweɪ]

n.

хо́днік -у, тратуа́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)