хна, хны, ж.

Расліна сямейства чальчаковых, з якой атрымліваюць жоўтачырвоную фарбу, а таксама сама гэта фарба.

Х. ўжываецца для фарбавання валасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хна́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. хна́
Р. хны́
Д. хне́
В. хну́
Т. хно́й
хно́ю
М. хне́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хна ж. хна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хна хна, род. хны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хна, ‑ы, ж.

Чырвона-жоўтая фарба расліннага паходжання, якая выкарыстоўваецца для афарбоўкі шэрсці, а таксама валасоў, ногцяў і пад.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хна

(ар. chena)

чырвона-жоўтая фарба расліннага паходжання, якая выкарыстоўваецца для афарбоўкі шэрсці, а таксама валасоў, ногцяў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

henna [ˈhenə] n. bot. хна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

henna

ж. хна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

алка́на

(н.-лац. alcanna, ад ар. al-hinna = хна)

травяністая расліна сям. бурачнікавых з шорсткім лісцем, пашыраная ў Міжземнамор’і, Сірыі, Іраку, Іране; дае алканін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)