хмы́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. хмы́кну хмы́кнем
2-я ас. хмы́кнеш хмы́кнеце
3-я ас. хмы́кне хмы́кнуць
Прошлы час
м. хмы́кнуў хмы́кнулі
ж. хмы́кнула
н. хмы́кнула
Загадны лад
2-я ас. хмы́кні хмы́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час хмы́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хмы́кнуць сов., однокр., разг. хмы́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хмы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да хмыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Вымаўляць «хм» або «гм», выказваючы здзіўленне, іронію, сумненне, злосць і пад.

Чаго ты хмыкаеш?

|| аднакр. хмы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хмы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)