хмы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Вымаўляць «хм» або «гм», выказваючы здзіўленне, іронію, сумненне, злосць і пад.

Чаго ты хмыкаеш?

|| аднакр. хмы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хмы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хмы́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хмы́каю хмы́каем
2-я ас. хмы́каеш хмы́каеце
3-я ас. хмы́кае хмы́каюць
Прошлы час
м. хмы́каў хмы́калі
ж. хмы́кала
н. хмы́кала
Загадны лад
2-я ас. хмы́кай хмы́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хмы́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хмы́каць несов., разг. хмы́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хмы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вымаўляць «хм» або «гм», выказваючы здзіўленне, іронію, сумленне, злосць. На Веньяміна з павагай глядзелі нават хлопцы ў стракатых сарочках, некаторыя з якіх дагэтуль хмыкалі і паціскалі плячыма пасля яго жартаў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмы́каць разм. schmúnzeln vi; grínsen vi (груб. скаліць зубы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хмы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да хмыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмы́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. хмыкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Дрозд хмыкнуў, і хлопчыкі гэта хмыканне зразумелі па-свойму: «Чытаеш? Пабачым, як ты ўмееш чысціць зброю». Хомчанка. Лялькевіча абурыла гэтае хмыканне і гэтае недарэчнае слова. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)