хлю́пік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., зневаж.).

Бязвольны, нікчэмны, маладушны чалавек.

Нікчэмны х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлю́пік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хлю́пік хлю́пікі
Р. хлю́піка хлю́пікаў
Д. хлю́піку хлю́пікам
В. хлю́піка хлю́пікаў
Т. хлю́пікам хлю́пікамі
М. хлю́піку хлю́піках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хлю́пік м., разг., пренебр. хлю́пик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлю́пік, ‑а, м.

Разм. зневаж. Бязвольны, маладушны чалавек. [Марына:] — Мой другі муж плакаў, калі я пакідала яго, цалаваў рукі і прасіў, ён кахаў мяне, але я ненавідзела гэтага хлюпіка. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлю́пик пренебр. хлю́пік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wimp [wɪmp] n. infml, derog. ба́ба (пра мужчыну); размазня́, хлю́пік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wimp

[wɪmp]

n., Sl.

слабахара́ктарны, бязво́льны чалаве́к, хлю́пік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сля́коть ж.

1. сло́та, -ты ж., слата́, -ты́ ж., хлюпо́та, -ты ж., хлю́па, -пы ж., хале́па, -пы ж.;

2. перен. кісля́к, -ляка́ м., хлю́пік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)