хларо́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хларо́зны хларо́зная хларо́знае хларо́зныя
Р. хларо́знага хларо́знай
хларо́знае		 хларо́знага хларо́зных
Д. хларо́знаму хларо́знай хларо́знаму хларо́зным
В. хларо́зны (неадуш.)
хларо́знага (адуш.)		 хларо́зную хларо́знае хларо́зныя (неадуш.)
хларо́зных (адуш.)
Т. хларо́зным хларо́знай
хларо́знаю		 хларо́зным хларо́знымі
М. хларо́зным хларо́знай хларо́зным хларо́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хларо́зны мед., бот. хлоро́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хларо́зны, ‑ая, ‑ае.

Хворы хларозам. Хларозная расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хларо́з, -у, м. (спец.).

1. Адна з форм малакроўя, анемія.

2. Хвароба раслін, пры якой парушаецца ўтварэнне хларафілу і лісце жаўцее.

|| прым. хларо́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлоро́зный бот., мед. хларо́зны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)